مشعل بویلرها در آینده با چه گازی خواهد سوخت؟

مشعل بویلر مهم‌ترین نقش را در سوزاندن سوخت‌های فسیلی به منظور تأمین گرمایش ساختمان دارد و از طرف دیگر بیش‌ترین سهم از میزان انتشار کربن نیز در صنعت ساختمان به استفاده از سوخت‌های فسیلی برای تأمین آب گرم مصرفی و گرمایش خانه‌ها بر می‌گردد.

جایگزین کردن سوخت‌های فسیلی با الکتریسیته و گازهای پاک مانند هیدروژن از جمله راهکارهای دانشمندان برای حل این معضل در سال‌های اخیر بوده است.

اما آیا واقعا هیدروژن راه حل مناسبی برای محدود کردن انتشار کربن توسط بخش خانگی است؟

مشعل بویلر هیدروژن یا گاز طبیعی؟ مسأله این است؛

اروپا چند سالی است که برای کاهش گازهای گلخانه‌ای و کاستن از وابستگی به صادرکنندگان گاز، تلاش می‌کند تا با استفاده از پمپ‌های حرارتی یا گاز هیدروژن، استفاده از سوخت‌های فسیلی را تا حد امکان محدود کند.

البته این راهکارها با چالش‌هایی نیز مواجه‌اند، پمپ‌های حرارتی هزینه‌های بسیار زیادی دارند و کارآیی و سودمندی هیدروژن توسط درصد قابل ملاحظه‌ای از دانشمندان مورد تردید قرار گرفته است.

آیا هیدروژن گازی پاک به عنوان سوخت مشعل بویلر محسوب می‌شود؟

هیدروژن پاک می‌سوزد، زیرا هنگام سوختن با اکسیژن ترکیب می‌شود و به آب تبدیل می‌شود. اما نفت و گاز هنگام سوختن با اکسیژن ترکیب شده و به دی‌اکسید کربن تبدیل می‌شوند.

اما نکته اینجاست که ممکن است فرآیند تولید هیدروژن مسبب انتشار کربن در جو شود!

الکترولیز یا برقکافت آب، پاک‌ترین روش برای تولید هیدروژن از آب، بدون انتشار کربن است. به همین دلیل به هیدروژن حاصل از این روش هیدروژن سبز می‌گویند.

مشعل بویلر و انتخاب میان هیدروژن سبز یا خاکستری

امروزه بیش‌ترین مقدار هیدروژن تولیدی، هیدروژن خاکستری است چرا که برای تولید این نوع هیدروژن، سوخت‌های فسیلی با بخاری بسیار داغ، با درجه هوای 800 درجه ترکیب می‌شوند تا هیدروژن تولید شود، فرآیندی که باعث انتشار دی‌اکسید کربن هم می‌شود.

هیدروژن آبی، یکی دیگر از انواع هیدروژن است که اگر چه فرآیند تولید آن در مقایسه با هیدروژن خاکستری پاک‌تر به نظر می‌رسد، اما تولید این نوع هیدروژن نیز به ذخیره‌سازی و انتشار کربن منجر می‌شود.

هیدروژن صورتی نیز یکی دیگر از انواع هیدروژن‌های تولیدی است که با شیوه‌ی الکترولیز به دست می‌آید، با این تفاوت که برای تولید هیدروژن صورتی به جای استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر از انرژی هسته‌ای استفاده می‌شود.

حال پرسش اینجاست که آیا هیدروژن سبز برای برای تأمین گرمایش و آب گرم مصرفی گزینه‌ی مناسبی است؟

مشعل بویلر و استفاده از هیدروژن سبز، آری یا خیر؟

پاسخ منتقدان استفاده از هیدروژن به این پرسش اساسی، منفی است. چرا که کارآیی این نوع سوخت پاک پایین، میزان هدررفت آن بالا و هزینه‌‌ی تولید آن نیز بسیار گران است.

در حالی که راندمان پمپ حرارتی بین 300 تا 400 درصد و راندمان بویلر حدود 80 درصد است، در صورت استفاده از هیدروژن سبز به عنوان سوخت، کارآیی بیشتر از 70 درصد به دست نخواهد آمد.

نقطه قوت گاز هیدروژن در تأمین گرمایش خانه، امکان استفاده از این گاز در بویلرهای رایج به جای گاز شهری است. در چنین شرایطی کافی است تا گاز موجود در لوله‌ها را با هیدروژن تعویض کرد و در زیرساخت‌های موجود هم تغییری ایجاد نکرد.

بعید است هیدروژن چه سبز و چه خاکستری در آینده به جایگزینی مطمئن برای گاز طبیعی تبدیل شود و در نبرد میان پمپ‌های حرارتی و بویلرهای چگالشی برای مدیریت مصرف انرژی، نقشی قابل اعتنا ایفا کند.

مشعل بویلر چگالشی راتا گازسوز اما دوستدار محیط زیست

بویلرهای چگالشی آلومینیومی راتا تولید شرکت مبنا به منظور دستیابی به حداکثر مدولاسیون، افزایش کارایی و کاهش انتشار گاز سمی ناکس از مشعل‌های پریمکس با نازل استوانه‌ای استفاده شده است. نازل استوانه‌ای مشعل پریمکس تنظیم شعله را امکان‌پذیر می‌کند.